హృదయ ఘోష – వాణి కవితలు
నేను సైతం ప్రపంచాగ్నికి సమిధ నొక్కటి ఆహుతిచ్చాను అన్నాడు శ్రీశ్రీ
పుస్తకాల దొంతర సర్దుతున్నప్పుడు ఒక డెయిరీ దొరికింది. పేజీలు ఖాళీ ఉన్నాయే, పద్యాలు రాసుకోడానికి ఉపయోగ పడుతుందని బయటికి తీశా. అందులో శ్లోకాలు, సంస్కృతంలో ఛందస్సు పైన వ్యాసాలు , శ్రీ శ్రీ రాసిన మహా ప్రస్థానములో కొన్ని
కవితలు, అన్నమాచార్య కీర్తనలూ రాసి ఉన్నాయి. ఉబుసు పొనప్పుడో, నా మీద కోపం వచ్చినప్పుడో (ఎప్పుడూ పుస్తకాలు
ముందరేసుకుని చదువుతూనో, రాస్తూనో ఉంటానని) ఇలా రాయడం నా భార్యకు పరిపాటి, నేను కూడా మాటలాడుకుండా రాస్తూ
కూర్చుంటే నీకు ఎలా ఉంటుందో చూపిస్తాననని.
నాకు చాలా బాగుండేది. ఒకటి ఊళ్ళో వాళ్ళ కబుర్లు వినక్కర లేదు, రెండు ఎవరన్నా చదువుతున్నా, రాస్తున్నా నా కడుపు నిండుతుంది.
సరే పేజీలు తిప్పుతుంటే ఎంతో మంచి కవితలు. ఆమె రాసినవే. కొన్ని నా కళ్ళ వెంట నీళ్ళు తెప్పించాయి. నా మీద విసుర్లతో
కూడా ఒక గేయం. చూశారా భార్యతో ఎక్కువ కబుర్లు చెప్పక పోవడం వల్ల ఫలితం? అప్పట్లో మేమిద్దరమే ఉండేవాళ్ళ
మండీ ఒంటి కాయ సొంఠి కొమ్ము లాగా.
ప్రళయ మారుతం అనే ఈ గేయంలో సృష్టి కర్త, భర్త, సమ్హర్త అయిన భగవంతుడ్ని ఎలా ఆవాహనం చేసిందో చూడండి వాణి!
ప్రళయ మారుతం.
§
ప్రపంచానికి ఊపిరి పోసిన నీవు
ప్రళయానికి కారణ మవుతున్నావే
జీవ కోటిని కూకటి వేళ్ళతో
పెకలిస్తున్నావే!
ఓ సృష్టి కర్తా సృష్టిని
విలీనం చేస్తున్నావే!
నీ గొప్ప తనాన్ని
జీర్ణించుకోడానికి
ఎన్ని జన్మలు కావాలో
నీలో జఠరాగ్ని ఎంతుందో
ఆకలి వేసిన నీకు ఆహుతి
అవుతున్నదే ఈ లోకం!
కరుణించు మమ్మల్ని
వీక్షించు కరుణా దృష్టితో
మలయ పవనాన్ని వీచి
మానవత్వం నింపు
మమ్మల్ని నింపు
నీ అసమాన ప్రభావంతో
నిర్మల హృదయంతో
కురిపించు కరుణని!
నీ చేతిలో బొమ్మలం
నీ పాలి బిడ్డలం
వేధించినా
బాధించినా
వెళ్ళలేని పాపలం
చేసుకో మమ్మల్ని
నీ ప్రతి రూపాలుగా
నీ ఆఙ పాలించే
భృత్యులుగా
అమాత్యులుగా
నీ దివ్య సందేశాన్ని
చాటుతాం
దశ దిశలా
నీ ఘన కీర్తి
చాటుతాం
భూలోక భువర్లోక
సువర్లోక మహా లొకాలకు
అస్థిత్వం లేని మాకు
నీవేగా ఆధారం
మా జీవాధారం
మా జీవన వేదం
ఘోషించనీ
నీ గొప్ప తనాన్ని
మనసు నిండగా
రావోయి మిత్రమా
మా కలలు పండగా!
§
యాచక మహారాజు
